Twee dagen crossen op Fraser Island

Gisteren ochtend reden we met onze 4WD naar het strand om op het pont naar Fraser Island te varen en om daar twee dagen over het strand te gaan crossen. We hadden er ontzettend veel zin in. 

Naast eindeloos lange zandstranden en enorme duinen zijn op het eiland bonte zandsteenformaties te vinden. 

Vanuit het mulle zand reden we het pont op en 20 minuten later waren we op het strand van Fraser Island. Niets te zien: alleen maar zand, zand en nog eens zand en uiteraard de stille oceaan. 

Voor ons  lag een 80 km highway van zandstrand en op een paar meter van de branding begon onze  tweedaagse tocht. Het begin was vrij lastig (mul zand) en we “gleden”  alle kanten op. Maar na een half uur reden we met gemiddeld 80 km per uur over het steeds breder wordende strand  (eb) met links van ons het regenwoud en rechts rolden de golven van de stille oceaan op het strand. Omdat het eb was, was het strand bijna net zo strak en glad als een weg.

Omdat we goede instructies hadden gehad, was het rijden  op het strand ( bij eb) niet zo moeilijk.

Het gaf ons vooral een enorme kick.  Crossen door het zand en zover als je kon kijken alleen maar zand.  En vrijwel geen andere voertuigen. 

We moesten wel rekening houden met sportvliegtuigjes, want die gebruiken het strand als landingsbaan. 

Hoe aanlokkelijk de zee ook was, vanwege de haaien mag je er niet in zwemmen. Dat kon wel weer in een van de natuurlijke zoetwatermeren, zoals het intens blauwe lake mckenzie, waar het water zo helder is dat je je tenen nog ziet als je tot je kin in het water staat. 

In de avond onze tenten opgezet en lekker gekookt op het  gasstel in de laadbak van onze jeep.  Na het diner onder de sterren in de slaapzakken gekropen en heerlijk geslapen. 

Omdat wij de overnachtingsplek vrij noordelijk op het eiland hadden uitgekozen, kwamen we op onze tweede dag bijna helemaal niemand tegen.

Vanaf 10 uur had het water zijn hoogste punt bereikt en konden we vertrekken. Tijdens het wachten op het moment dat het water weer ging zakken, kwam opeens een dingo op ons af.  

Monique wist niet hoe snel ze in de auto moest komen.  Wij zorgden allemaal voor een veilige aftocht.  Je weet maar nooit.  Bij het starten van de auto, ging hij er snel vandoor en  wij begonnen aan dag twee. 

Wederom een geweldige tocht over het strand. We maakten een mooie wandeling over de steigers bij een riviertje en bekeken een roestig scheepswrak. 

In de middag reden we het groene  binnenland in.  Dat het hier zo groen is, is behoorlijk uniek. Fraser is namelijk een zandeiland, waar normaal niet zo veel groeit.

We waren op weg naar een natuurlijk zoetwater meer.  

Ondanks dat er slechts een paar wegen (eigenlijk zand, zand en nog eens zand) zijn,  kregen wij het toch voor elkaar om de goede afslag over het hoofd te zien en ons te verrijden. Het pad werd steeds slechter en slechter en eerlijk gezegd begonnen we ons wat zorgen te maken of we niet in het zand vast kwamen te zitten. De ANWB konden we niet bellen en we waren op ons zelf aangewezen.  En wij zijn niet zo heel handig.

Opeens zagen we een  tegenligger en kwamen we er achter dat wij naar de andere kant van het eiland aan het rijden waren in plaats van naar het meer.  Uiteindelijk kwamen we aan op de plek van bestemming. 

Na het bezoek aan deze geweldige locatie midden op het eiland, werd de terug tocht ingezet. Lotte dacht werkelijk dat ze Parijs - Dakar aan het rijden was. Uiteindelijk veilig en wel weer gearriveerd.

Tot in Noosa.